Przez kolejne dni zaraz po przebudzeniu sprawdzałem, czy Kijów nie został zajęty…

Aż okazało się – i to dla odmiany było zaskoczeniem – że to nie nastąpi. Okazało się przede wszystkim, że Ukraina była do rosyjskiej agresji przygotowana, a ponadto zachodnie kraje wolnego świata nie pozostawiły jej bez pomocy.

*

Dziś, tak jak rok temu, spotkaliśmy się na tarnogórskim Rynku.

Rok temu towarzyszyły nam rozmaite emocje – niepewność, lęk, dezorientacja.

Ale przede wszystkim nie mieliśmy wątpliwości, że musimy pomóc, musimy działać. Każdy robił to na sposób, w jaki potrafił.

Kupowano żywność i środki kosmetyczne, dzielono się ubraniami, a nawet meblami. Uchodźców pod ciepły dach przygarnęli hotelarze, SMZT, Salezjanie, a także wielu mieszkańców. Wolontariusze współpracowali z samorządem, w mieście powstały punkty pomocy, na Ukrainę zaczęły ruszać konwoje z pomocą.

Dary do Tarnowskich Gór przyjeżdżały też z odległych zakątków Europy.

Sięgając pamięcią do tamtych dni nie starcza mi słów, by wyrazić wdzięczność licznym wolontariuszom, którzy zaangażowali się w pomoc. Zarówno w miejskim punkcie obsługi uchodźców jak i w wielu punktach prowadzonych przez stowarzyszenia. Działają one do dziś i wspierają przyjeżdżających do nas i mieszkających w Tarnowskich Górach uchodźców.

Powstało stowarzyszenie Szaliki, które do dziś koordynuje pomoc płynącą do Ukrainy z innych krajów Europy. Także w powiatowym HUB-ie godzinami segregowano dary, które dystrybuowano na miejscu i wysłano na wojenne tereny.

Pięknie wyszedł piknik, na którym panie z Ukrainy serwowały potrawy, które przygotowały w szkole gastronomicznej (raz jeszcze podziękowania za zakup surowców dla Przemysław Cichosz Przewodniczący Rady Powiatu ).

*

Tak wiele wydarzyło się przez ten rok. Tak się składa, że przed wojną nigdy nie byłem w Ukrainie. Przyszło mi więc teraz nadrabiać tę zaległość – Lwów, Drohobycz, Czerwonogród, Użhorod. Wszędzie tam widziałem determinację i pełną wiarę w zwycięstwo.

We wrześniu ub. r. zaprosiłem do Polski parlamentarzystów z kilkunastu krajów, na posiedzenie kierowanej przeze mnie Komisji do Spraw Kultury Zgromadzenia Parlamentarnego Inicjatywy Środkowoeuropejskiej.

Jako temat posiedzenia zaproponowałem zarządzanie i ochronę obiektów z Listy Światowego Dziedzictwa UNESCO.

Najbardziej poruszającym momentem posiedzenia było wystąpienie parlamentarzystów z Ukrainy, którzy mówili o skali zniszczeń zabytków i miejsc światowego dziedzictwa dokonywanych przez Rosjan, jak również o planach ich odbudowy.

Jestem w bieżącym kontakcie z ukraińskimi posłami i cieszę się, że otrzymują pomoc ze strony polskich instytucje w zakresie zachowania dóbr kultury.